Tag: pizza

Przyznam się Wam do czegoś: nie jestem „pizzową” osobą. Nie zjadam całego placka na raz, we włoskiej restauracji prędzej zamówię makaron, a lata temu, w czasach studenckich usłyszałam, że opłaca się kupować ze mną pizzę na pół: zapłacę za połowę, a zjem ćwiartkę. I dokładnie tak to wyglądało do tegorocznej wizyty w Neapolu, w ojczyźnie tego drożdżowego placka. Po raz pierwszy zaczęłam naprawdę doceniać tę nieskomplikowaną potrawę w jej najprostszej wersji. Margherita zjedzona w kultowych neapolitańskich miejscówkach smakowała bezbłędnie: ciasto z przypalonymi bąblami, słodycz pomidorów, prawdziwa mozzarella, dymny aromat, MAGIA! Zjadaliśmy ją niemal codziennie, a ja wróciłam z dodatkowymi kilogramami – niestety nie w walizce. Po powrocie zrobiliśmy przegląd krakowskich miejscówek i na nowo wybraliśmy swoich faworytów. Podjęłam też próby odtworzenia tamtego smaku w domu, jednak szybko pogodziłam się z tym, że bez tej kosmicznej temperatury osiąganej w piecu opalanym drewnem, nie uda mi się doścignąć ideału. No cóż, loty do Neapolu bywają na tyle tanie, że można wyskoczyć na szybką wycieczkę. 

Nieco inaczej sprawa ma się z chaczapuri i to pomimo faktu, że do Gruzji wciąż nie dotarłam (nad czym ubolewam i postaram się to zmienić w nadchodzącym roku). Nie bez powodu zestawiam ten drożdżowy wypiek z jego włoskim kolegą, wszak ten pierwszy bywa zwany właśnie gruzińską pizzą. W Krakowie mamy dwie cudne miejscówki, w których rządzą i gotują prawdziwi Gruzini. W obu za każdym razem zamawiam chaczapuri imeruli – tłuściutki drożdżowy placek z serem w środku. Ciężko o prostszą przyjemność z jedzenia. No ok, sporą konkurencję stanowi świeży chleb z masłem ;). Ach, ta moja miłość do pszenicy i glutenu. 

Patelnia tytanowa

Dziś nieprzypadkowo prezentuję Wam przepisy na oba dania. Zostałam poproszona o przetestowanie patelni tytanowej niemieckiej firmy Woll. Patelnie te znajdziecie na stronie polskiego dystrybutora: www.patelnie-tytanowe.pl. Co prawda ktoś przy pakowaniu odrobinkę się pomylił i otrzymałam tekturkę pochodzącą z innej serii, ale ważne, że dotarła do mnie wybrana patelnia głęboka Woll Diamond Pro. 

Chaczapuri przygotowałam na płycie ceramicznej, natomiast pizzę upiekłam. Tak, patelnia ta doskonale sprawdza się w piekarniku rozgrzanym do 250 stopni.

Poza opisanymi wyżej daniami, na patelni przygotowywałam m.in. filety z dorsza na duszonych warzywach, racuchy czy szakszukę. Po kilku tygodniach testów muszę przyznać producentowi rację. Patelnia nagrzewa się błyskawicznie i równomiernie, a z tak nieprzywierającą i łatwą w czyszczeniu powłoką nie spotkałam się jeszcze nigdy. Mam egzemplarz z wysokim brzegiem, dlatego nic z niej nie ucieka, a mieszanie zawartości patelni nie jest problemem. Prawdą jest także to, że jest to patelnia do smażenia bez tłuszczu lub z jego niewielką ilością.

Do minusów mogłabym zaliczyć dwie rzeczy: cena i waga. Robię to jednak bez większego przekonania, gdyż po pierwsze jak wiadomo za jakość się płaci, a każdy kto regularnie wymienia teflonowe patelnie, po kilku latach i tak osiągnie podobny poziom wydatków. Producent daje 25 lat gwarancji na dno patelni. Mam nadzieję, że okaże się to prawdą. A co do wagi – chiński wok też swoje waży, a nikt się go nie czepia

obiad Kategoria:

Tagi: chaczapuri obiad pizza przekąska rukola ser